SUCCESVERHAAL NICO, LISETTE EN ZEP

“24/7 met z’n drieën: daar worden we gelukkig van!”
Toen onze Duitse Staande op 14 jarige leeftijd overleed, besloten wij na enige tijd opnieuw dit ras te willen. We keken rond op internet en werden verrast door de mooie foto van Zep (toen nog Rambo). Deze hond verdiende een plek, dus we besloten geen pup te nemen maar deze mooie jongen te adopteren. 

Het adoptieproces verliep soepel en al snel ma het huisbezoek kregen wij goedkeuring om Zep, zoals wij hem zouden gaan noemen, op te halen in Hoofddorp. De ontmoeting verliep boven verwachting! Zep sprong in de auto alsof hij al jaren met ons meereisde. Hij viel direct in slaap en werd in Zuid Limburg pas weer wakker. Tijdens de wandeling die we gelijk met hem maakten bij thuiskomst heeft hij niet één keer gepoept of gepiest. Dit bewaarde hij keurig voor in de woonkamer. Gelukkig was dit door de stichting voorspeld, en het bleef ook bij die ene keer.

Na de wandeling deden we Zep in bad: wat vond hij dat heerlijk. Hij zat met zijn ogen dicht in de badkuip te genieten. Na enkele weken lieten we hem korte stukjes loslopen in het bos en dat ging direct goed. Hij kwam gelijk terug als hij zijn naam hoorde. Inmiddels loopt Zep dagelijks lange stukken los mee in het mooie Limburgse heuvelland. Hij is ontzettend aan ons gehecht geraakt en je ziet hem zielsgelukkig zijn wanneer we met hem knuffelen. Zelf zoekt hij ook veel lichamelijk contact en hij slaapt lekker in zijn mand bij ons op de slaapkamer.

Spelen en zwemmen heeft hij moeten leren, dat was hem volledig onbekend. Inmiddels is zwemmen een van zijn grote hobby’s. Ook gaat hij graag mee met onze camper; zodra die voor de deur staat weet hij dat we leuke dingen gaan ondernemen; hij springt dan ook als eerste in de camper zodra de deur opengaat. Wij zijn van plan om in de toekomst door Europa te gaan reizen in onze camper, mét Zep. 24/7 met z’n drieën, daar worden we allemaal gelukkig van. 

We krijgen vaak vragen hoe we het hebben gedurfd om een adoptiehond uit Spanje te kiezen. Wij adviseren iedereen die dergelijke vragen stelt er toch ook eens over na te denken. Er hoeft echt niets mis te zijn met een adoptiehond, en ook wij hebben het enorm getroffen met Zep.

Met heel veel groeten en een poot van Zep,
Nico en Lisette Zevenhoven